[PODCAST] Cymer: Mam słabość do architektury PRL
Niektórzy jej nienawidzą, inni uwielbiają – architektura PRL. Za co ją oceniamy, a za co doceniamy? Rozmawiamy o tym z Anną Cymer, krytyczką architektury i autorką przekrojowej książki o dziedzictwie II połowy XX wieku
Anna Cymer, historyczka i popularyzatorka architektury PRL, której książka doczekała się właśnie drugiego wydania tłumaczy, że napisała ją poniekąd z lenistwa. Kiedy zaczynała pracę nad książką na polskim rynku wydawniczym było jeszcze stosunkowo mało publikacji o tym okresie, a jeśli były, to bardzo drobiazgowo opisywały pewien konkretny wycinek rzeczywistości. Żeby znaleźć bardziej przekrojowe informacje trzeba było sięgać do archiwów i przekopywać się przez stare numery specjalistycznych czasopism, takich jak „Magazyn Architektura”. Bohaterka naszego najnowszego podcastu Magazynu Miasta w TOK.fm postanowiła więc stworzyć takie kompendium sama. I tak właśnie powstała ta syntetyczna publikacja, którą wydało Centrum Architektury wraz z Narodowym Instytutem Architektury i Urbanistyki.
O czym rozmawiają Martyna Obarska i Anna Cymer? O tym, co najtrudniej zrozumieć w realiach pracy architektów w PRL – czy mieli oni więcej wolności twórczej niż współcześni adepci tego zawodu? O ulubionych budynkach autorki i zmianie, która zachodzi w postrzeganiu tego okresu, ale także o specyficznej roli architektury sakralnej funkcjonującej wówczas poza oficjalnym obiegiem biur projektowych, obostrzeń technologicznych i materiałowych. To także rozmowa, o tym ile „nam dało” zniszczenie takich budynków jak katowicki Brutal czy warszawski Supersam. Czy dzisiaj byśmy się na to zgodzili i czy przypadkiem nie musimy zacząć troszczyć się o dziedzictwo lat 90-tych?
Anna Cymer, Architektura w Polsce 1945 -1989, Centrum Architektury, NIAIU, Warszawa 2019
zdjęcie tytułowe: fot. Wojtek Affek / Bulletproof © Centrum Architektury